Trein - Yogya - Internationaal

Ik zit nu in mijn hostel, Venezia Garden, in Yogakarta. Mijn camera heeft geen vrij geheugen meer dus ben ik nu foto's van mijn camera op mijn Google account aan het zetten zodat ik weer wat ruimte vrij kan maken voor de komende dagen. Helaas neemt dit met de Indonesische internetverbinding een tijdje in beslag en besluit ik dus om maar een verslagje te gaan typen.

Mijn laatste verslag kwam vanuit Batavia, ofwel Jakarta de voor mij al zo bekende hoofdstad van dit prachtige land. Het was pas de 4e dag voor mij in Jakarta maar ik wilde er graag weg, er stond voor mij iets totaal anders op het programma dan de miljoenenstad in het westen van Java. Een paar uur na het verslag geupload te hebben stapte ik op de trein naar Yogyakarta; heel toevallig was dat ik gelijk een Nederlander (Laurens) tegenkwam, deze jongen had in het hostel in Jakarta al met drie van mijn eerdere reisgenootjes gesproken en hij had verteld dat hij ook naar Yogya ging, mijn signalement is blijkbaar niet heel moeilijk dus herkende hij me ook gelijk op het perron.
De nachttrein was best prima eigenlijk, heel toffe stoelen waar je aardig in kon liggen en een fijne airco. Onderweg nog even langsgeweest bij Laurens om wat te kletsen. Toen we uitstapten was het 4:22 's ochtends dus gingen we gelijk maar op zoek naar onze hostels. Eerst naar die van hem want hij had al een bed gereserveerd voor deze nacht, ik pas voor de volgende. Nog wat gerust in de lobby daar en toen op zoek naar mijn eigen hostel, wat moeilijker bleek dan van tevoren gedacht. Blijkbaar is de Jalan Surami heel onbekend in Yogya en zelfs de naam van mijn hostel liet geen belletje rinkelen voor het gros van de taxichauffeurs hier. Na anderhalf uur intensief zoeken kwam ik eindelijk aan bij het hostel, ik kon nog wat op de bank slapen en om 1 uur 's middags inchecken.
Na de lunch had ik ook met Laurens afgesproken dat hij naar mijn hostel zou komen en dat we samen de stad zouden gaan ontdekken. In de tijd dat hij bezig was met dezelfde zoektocht als die ik had doorlopen ontmoette ik een paar andere hostelgasten, Anan (Jongen uit Jakarta die hier een paar dagen vakantie viert), Jonas (Een Duitser op wereldreis), Mason (Een Amerikaan op wereldreis), Sarah en Zoe (twee Engelse op wereldreis) en 'O' of Orian (Een Azerbeidjaanse Rus op wereldreis). Toen Laurens uiteindelijk ons hostel (soort van) had gevonden, besloten O, Jonas, Laurens, Anan en ik om richting Malioboro street te gaan, het hart van de stad. Nadat we uitgegeten waren bij de McDonalds liepen we verder om de stad wat te ontdekken. We liepen wat rond en uiteindelijk kwamen we op het idee om naar een soort kermis te gaan, er staan 4 draaimolens, 3 botsauto-stands en een paar spookhuizen op een relatief klein plein; variatie is blijkbaar moeilijk hier in Yogya. Verder stond er nog zo'n cilinder waar 2 mafkezen met een rotvaart tegen de muur op gaan zitten rijen. Enfin, wij kijken, ik vreesde voor mijn leven toen ik ernaar stond te kijken.
Terug naar huis en eindelijk weer eens een goeie nacht slapen.

De volgende ochtend werd ik uitgerust wakker, lekker noodles en ei als ontbijt gegeten en lekker gechillt met alle bovengenoemden. Rond een uur of 3 besloten we met zijn allen richting het Kraton te gaan, het oude paleis van de Sultan van Yogyakarta. Deze was helaas gesloten op dat moment maar zou om half 6 weer open gaan, dan maar weer wat rondlopen en proberen een ander deel van de stad te zien. Al lopende kwam er ineens een oudere man naast ons lopen en wilde ons de weg naar het Watercastle laten zien; prima, dachten wij, maar in onze Lonely Planets en op internet stond dat deze om twee uur al sloot, dat wist deze beste man ook maar hij wilde ons de achteringang laten zien waar je geen entree hoeft te betalen en je over de wanden kan lopen. Nou goed, een hele ervaring weer, we liepen mee. Uiteindelijk viel het Watercastle zelf redelijk tegen, gewoon een paar zwembaden met wat torens ernaast, maar de weg er naartoe en de verhalen van de man maakten het het zeker waard!
Ondertussen was het al half zes en regende het pijpenstelen, zoals zo vaak hier, en gingen we richting het Kraton. 5000 Rupiah entree betaald, een rib uit mijn lijf, en toen ongeveer twintig minuten rondgelopen, het was mooi, maar veel te druk met Indonesiers. Aan het einde wilden we eigenlijk gaan maar het leek erop alsof er net een of andere show ging beginnen, dus bleven we eventjes kijken en werden we een soort van gedwongen om op de eerste rij te komen zitten. Inderdaad, enkele ogenblikken later startten wat muzikanten met spelen op traditionele instrumenten, gaaf om te zien!

Daarna wat eten gepakt bij een lokaal restaurantje en weer terug naar het hostel, het regende nog steeds pijpenstelen.
Een biertje gedronken met wat snacks en nog wat gekletst over van alles en nog wat.
Nu ga ik naar bed, morgen moet ik om 3 uur 's nachts opstaan, we gaan naar de zonsopkomst bij Borobudur kijken, ik hoop op iets heel moois!

Slaap lekker allemaal!
Joris